Door Jeanette Vergouwen
PZC & BNdeStem

Voor het slotconcert in de reeks cantateconcerten voegde het barokensemble BachPlus een extra plus toe in de persoon van tenor Guy de Mey. Er zijn twee tenoren van wie  je het stemgeluid direct herkent: Christoph Prégardien en Guy de Mey. Beiden bezitten een speciaal timbre en een mooi natuurlijk vibrato. Beide tenoren zingen met schijnbaar groot gemak en de versieringen zijn stijlvol en verzorgd. Maar Guy de Mey zijn stem is na al die jaren veranderd. Zijn timbre heeft er enkele donkere tinten bij gekregen en het volume is toegenomen. Door de perfecte ademsteun is de stem rijper, voller en breder.

BachPlus bracht een slotconcert waarbij afwisseling troef was. De vocale bijdragen werden afgewisseld met instrumentale werken waarbij nog enkele plusjes werden toegevoegd. Het hoboconcert in d van Marcello, mag dan bekend zijn, als het door Marcel Ponseele wordt vertolkt klinkt het fris en nieuw. In de andere twee concerti speelde de tromba/natuurtrompet (Paul Voet) de hoofdrol. De Sonate in C van Viviani werd knap gespeeld en het Concert in D van de Engelsman Richard Mudge werd gebracht door de Tromba, hobo’s, strijkers en Basso Continuo (orgel en klavecimbel).

Guy de Mey zong als opwarmer voor zijn stem het Si dolce è’l tormento van Monteverdi met subtiele versieringen en effectieve kleine gebaren. Het publiek hoorde en zag een allround zanger aan het werk, hij zong solo, en als deel van het vocaal ensemble in het Lamento della Ninfa, waarin Amarillys Dieltiens de rol van de nimf op zich nam. Heel beeldend was de dialoog tussen de nimf en de herder die theatraal een goede invulling kreeg en uitblonk door een levendige vertolking. De barokke versieringen uit het begin 17^de eeuw werden vakkundig toegepast. Een hoogtepunt was de scène uit de Orfeo van Monteverdi, juist door het gebruik maken van de hele ruimte kwam alles overtuigend over. Of Socrates een geduldig man was, laat ik in het midden, maar de aria Core, senza amore van Telemann werd met een vurige liefde voor de muziek gebracht. De Händelaria uit Jephta sprak tot de verbeelding, een da capo aria die krachtig en toch transparant werd gebracht. In de aria uit Judas Maccabeus: How vain is man, toonde De Mey dat hij een echte operazanger is geworden. Het slotkoor werd door de vijf vocalisten gezongen en vormde een stralend einde van een geslaagd seizoen.

BachPlus
Werken van Monteverdi, Telemann, Händel e.a. Door BachPlus o.l.v. Bart Naessens m.m.v. Guy de Mey. Gehoord zondag 11 juni in de Sint Baafs in Aardenburg
Het concertseizoen werd afgesloten met een diner in de Sint-Baafskerk